Hayvanatın ibadeti ile ilgili bir ehl-i keşfin şahit olduğu ve yaşadığı hadiseler özetle şöyle nakledilmektedir:
“Hayvanatın ibâdeti son derece acayiptir.
Meselâ kısrağın insanı hayrette bırakacak derecede ibâdeti vardır. Şahin, kedi, köpek, pars ve benzeri hayvanların ibadetleri o kadar şayan-ı ibret ve hayrettir ki, onların ibâdet ettikleri şekilde ve derecede ibâdet etmeye güç yetiremedim.
Güç yetirebildiğim son nokta birkaç vakit onlar gibi ibadet edebilmek oldu. Benim birkaç vakit yapmaya güç yetirebildiğim ibâdetlere, onlar her an ve her zaman güç yetirebiliyorlar, sekte vermeden ibadete devam edebiliyorlardı.
Kendilerine göre efendiliğimi (insanın hayvanattan üstün yaratıldığını) bildikleri için ALLAH ile olan muamelelerimdeki münasebetsizliklerimden ve ma’siyetlerimden dolayı beni kınıyor ve azarlıyorlardı.
Kendi ibadetlerine göre noksanlığımı gördüklerinde onlardan bana şiddet gelirdi. Nice defalar birçokları noksanlığımdan dolayı öfkelenerek üzerime saldırdığı oldu. Hatta bu halimden ötürü, dine olan gayretleri sebebi ile ALLAH’a karşı mahcup olanlar bile vardı. Bu sebeple onların bana itaati de kalmıyordu. Bu hususta onları ma’zur görüp bu hallerini ALLAH’a ihlasla ibâdet etmelerine bağışlıyordum…”